Słowa i tęsknoty

I  znów, pozostaje mi tylko słowami twymi się nasycić
odnaleźć w nich spełnienie, gdy nie można prosić o więcej

serce ogromna tęsknota przepełnia i ból bez granic
by ciepło twoich szeptów poczuć, nieśpiesznie wypowiedzianych

burzą uczuć jest ta miłość, a ja na jej nagłe porywy skazana

ciało gorączka trawi i pragnienie, by móc ją wreszcie ugasić

chęć, aby słodyczą twoich ust zachłannie się upajać

dotykać bym cię chciała, delikatnie niczym wiatru muśnięcie

w ognistym pożądaniu spleść nasze stęsknione ciała

aby mogły się wreszcie sobą w pełni nacieszyć

oddechy nasze zmieszać, by stały się jednym tchnieniem

i razem do krainy miłosnej rozkoszy z wolna podążyć

błogie ukojenie rozpalonym zmysłom dając

marzenia w rzeczywistość namacalną obrócić

by już nie snem tylko były, ale jawą